Veerle Smeets

In mijn jonge jaren liep mijn pad vaak net iets anders dan gangbaar was. Op mijn 14e kreeg ik ontheffing van de leerplicht omdat het bestaande schoolsysteem niet bij mij paste. Ik volgde een avondopleiding tot herborist en overdag werkte ik met kinderen en dieren. Op mijn 18e ben ik moeder geworden. Ik heb al jong geleerd mijn weg te vinden en om op eigen benen te staan.

Al op de lagere school had ik een beeld van mijn toekomst: ”Ik wil een huisje aan de rand van het bos met een kruidentuin en dieren, een plek waar iedereen welkom is, een plek waar ik mensen kan verzorgen, in bad kan stoppen en masseren, en met ze praten. Ik wil ze laten zien hoe mooi het leven kan zijn.” Dat is een hele mond vol voor een jongedame, en toch… het verlangen om dat neer te zetten is nooit veranderd, behalve dat het huisje nu een kasteel blijkt te zijn. Nog steeds wil ik me beschikbaar stellen om mensen te begeleiden, verzorgen, ondersteunen, en zo bij te dragen aan hun geluk.

De weg die ik gegaan ben en de levenservaring die ik zo heb opgedaan, hebben gemaakt dat ik zelf keuzes durf te maken, luister naar mijn gevoel en intuïtie en dat ik authentiek en puur reageer. Dat komt ook naar voren in mijn manier van werken: ongedwongen en met humor, zorgzaam, met oog voor veiligheid en warmte.

Persoonlijke ontwikkeling is iets wat ik meegekregen heb vanaf mijn wieg. Afgelopen 10 jaar heb ik trainingen gevolgd waarin ik bewust bezig ben met mezelf, mijn herkomst en hoe ik iets kan betekenen voor anderen. Ik heb me onder meer verdiept in geweldloze communicatie. Daarin heb ik geleerd om stil te staan bij wat er in mij leeft, te luisteren naar wat er in een ander leeft en kijken op welke manier ieder kan krijgen wat ieder nodig heeft. Voor mij is geweldloze communicatie niet alleen maar een nieuwe taal die we leren spreken, het is ook een manier van leven. Een weg naar vrede met mezelf, met de ander, en met de wereld.